Hak ettiğini sandığın bedeller karşısında hiç hak etmediğin karşılıklar çıkıyorsa mütemadiyen karşına ve mutluluk adı altında toplanması gereken bütün olgular sonsuz bir bir acıya gark ediyorsa seni... Bir müddet sonra mide bulantıların da geçiyor, alışıyorsan çevrendeki tüm iğrençliklere ve aşk dediğin kutsalın kumar masasında kaybettiğin son koza dönüşüyorsa.... İşte orada dur... ! Temizlemiyorsa sevda seni ve hep aynı sınavdan sınıfta kalıyorsan terk et kalbini. Yüreğini; başladığın ilk noktada parçala, kan revan içinde kurtul ondan, tövbeyi bu sefer günahlara değil aşka bağışla. Çünkü; kovulduğun yerde kalmak köpeklik ise sevilmediğin yürekte kalmak da onursuzluktur...!
