Hüzün benim adım.....hep gri tonlarda rengim....Yaşam'la ölüm , günah'la sevap , yalan'la gerçek arasında sıkışmış kalmışım . Ne neşelenecek sebep ararım , ne de ağlayacak keder. Uzar gider benim hikayem , fecri beklerken ömür gibi boşa harcanan sabahsız gecelerde....katran karasında bir tonda . Gözlerim her an beni terk edecek bir yağmur bulutu , sisli , puslu ....! Gülüşlerim hüzün , susuşlarım hüzün , kalbimse hep kurak....Ellerimde kalan izler , kül gibi savrulan yeminler , kuru yapraklar gibi cansız hayatlar bende saklı..
Adım hüzün benim.....yetişemem ardından kaçan hayallerin , yollar ırak düşer , yollar yalancı , yolda kaybettiğim tüm yoldaşlar şimdi bana yabancı..... Bir kalemim dostum , bir de eylül tek sırdaşım , özlediklerim asla tanımadıklarım , beklediklerim asla gelemeyecekler , kaderim benden şikayetçi ben kendimden....
Benim adım hüzün.....ne gözler gelir aklıma ne de kalmıştır kelimelere itimadım , dost sandığım yarenler , yaren sandığım düşmanlar bir ikilem kararsızlığında köşe kapmaca oynarlar....çocukluğuma sığdıramadığım erken vedalar gibi....Sevgi , şefkat bittiğinde sığınırlar ya hep bana , veda buseleri sırtımda ağır yük , akmayan gözyaşları boğazıma dizilen ilk lokma , mezara kadar eşlik eden tek vefalı dost hüzün....
Kimin uğramaz ki yolu bana ? Pembesi akıp solunca rüyaların rengi ve kocaman yürekler dönünce afet sonrası enkaza hep son durağım ben....! Mütemadiyen efkarın , meczup firkatin , sonu gelmez hasretin tek adresi , alevi sönüp küle dönenlerin tek sırdaşıyım ben...!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder