Sevilmeyi beklerken kocaman umutlarla , asla beni bekleyenlere vermediğim bir müsamaha cömertliğiyle beklerdim sevilme ihtimalinin en ızdırapli halini. Sevilme muhtaçlığıyla yanarken , o aciz , o hain , o düşmancasına ruhlar öyle çok parçalara ayırdı ve sevda adına aşk adına öyle çok kaybettim ki, kendimi aramanın da beyhude olduğunu anladığımda ; Vazgeçtim , önce kendimden ...!
Keşkeler öyle çok birikti ki ömür kumbaramda , arasam da bulamadım sonunda mutluluk yazan küçük heceleri. İhtimaller uzadı , parçalara bölündü , yap-boz gibi yerleştir taşları dediler. Beni çırpındıkça dibine çeken bir bataklıktı kırık hayallerim , ne rüyalarıma tabir kaldı ne de hayallerime bir yâren . En güvendiklerim de çıkınca o hayal sahnelerinden teker teker küstüm pembe dahi olsa renklere . Hayallerin insanlar kadar yalancı, insanların hayaller kadar sahte olduğunu anladığımda ; Vazgeçtim , önce hayallerimden...!
Sözlerim hep takılıp kaldı önyargı trafiğine , herkez kendine müslüman , herkez egolarına tutkun , herkez bencillik kölesi olmuşken ...Ya uyacaktım masivanın kirine , pasına yahut da dışlayacaktım ruhumu her dem olduğu gibi . Tek başınalığın sonsuz yollarında kendim anlatır , kendim dinler , kendime dost olurken tek kişilik dinleyici kalabığında nefes alabilmekti özgürlük......Boşa konuştuğumu , ne söylesem de kimsenin alışılagelmişliklerini değiştiremeyeceğimi anladığımda ; Vazgeçtim , önce sözlerden...!
Herşeye rağme vazgeçmediğim bir sevda kaldı bana , öncesiz , sonrasız ! Sözleri attım , hayalleri attım , kendimden bile vazgeçtim !!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder